Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Ποδηλατώντας προς την ευτυχία

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να κάνει πετάλι, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ερώτημα άρχισε να πλανάται ανάμεσα σε ψυχολόγους και νευρολόγους. Πώς η ποδηλασία επιδρά στο ανθρώπινο μυαλό; Η ίδια ερώτηση ίσως να απασχολεί και όσους, καβαλώντας κάποτε ένα ποδήλατο, αισθάνθηκαν  ότι βρίσκονται σε μία περίεργη κατάσταση παρόμοια με αυτή του διαλογισμού.


Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή, γυρνώντας πίσω στα 1896, έτος στο οποίο σημειώνεται η πρώτη έκρηξη της χρήσης του ποδηλάτου. Οι New York Times γράφουν χαρακτηριστικά για την ποδηλατική δραστηριότητα: Διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να αποδίδει ταχύτητα αντίστοιχη με αυτή του αλόγου ενώ πλησιάζει και την ισχύ που αποδίδει η δύναμη του ατμού. Και το αξιοθαύμαστο είναι ότι όλη αυτή η δύναμη προέρχεται ουσιαστικά από τον αναβάτη. Με τις μεγάλες αυτές ταχύτητες, ο ποδηλάτης βιώνει ταυτόχρονα τη λεπτή ολίσθηση και την ταλάντευση που νιώθει κάποιος στο πατινάζ, την αίσθηση του λικνίσματος σε μια βάρκα, την ελαφριά αναπήδηση που βιώνει ο αναβάτης ενός αλόγου και μία μοναδική αίσθηση ότι ίπταται. Η επίδραση όλων αυτών των αισθημάτων στο μυαλό οδηγεί σε ολοκληρωμένη τόνωση.

120 χρόνια μετά από αυτές τις παρατηρήσεις και στο μέσο μίας νέας ποδηλατικής έκρηξης, τι νέο έχουμε μάθει σχετικά με τη φύση και τις ευεργετικές συνέπειες αυτής της αξιοπρόσεκτης τόνωσης που προκαλεί η ποδηλατική δραστηριότητα;

Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι η ποδηλατική άσκηση μας κάνει εξυπνότερους. Δανοί επιστήμονες, οι οποίοι ερευνούσαν την επίδραση της διατροφής στα παιδιά, διαπίστωσαν ότι, πέρα από τη διατροφή, εξαιρετικά σημαντικός είναι και ο τρόπος που οι πιτσιρικάδες μετακινούνται στο σχολείο. Εκείνοι οι μαθητές που μετακινούνταν με ποδήλατο ή με τα πόδια έγραφαν καλύτερα σε διαγωνίσματα σε σχέση με εκείνους που μετακινούνταν με αυτοκίνητο ή με την αστική συγκοινωνία. Άλλη έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια έδειξε ότι υπερήλικες που ήταν περισσότερο ενεργητικοί εμφάνιζαν 5% περισσότερη φαιά ουσία σε σχέση με αυτούς που ήταν λιγότερο δραστήριοι, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης Alzheimer.

Η συγκέντρωση που απαιτείται για το χειρισμό ενός ποδηλάτου αποτελεί ίσως ένα πανίσχυρο φάρμακο. Ο Dr. Ratey, καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ διεξάγει έρευνα σε μαθητές με Ελλειμματική Προσοχή και Υπερκινητικές Διαταραχές (ΕΠΥΔ). Οι συγκεκριμένοι μαθητές αναμένεται να βελτιώσουν την κατάστασή τους μετά την ''ποδηλατική'' θεραπεία. Είναι σαν να παίρνει κάποιος μια μικρή ποσότητα Prozak και Ritalin. Το Ritalin είναι ένα συνηθισμένο διεγερτικό φάρμακο για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων διαταραχών ενισχύοντας τα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών. Η άσκηση μπορεί να πετύχει παρόμοιο αποτέλεσμα, αν και όλων των ειδών οι ασκήσεις δεν είναι ίδιες.

Σε γερμανική έρευνα πάνω σε 115 μαθητές μίας αθλητικής ακαδημίας, η μισή ομάδα διεξήγαγε δραστηριότητες, όπως το ποδήλατο, οι οποίες περιείχαν περίπλοκες συνδυαστικές κινήσεις. Οι υπόλοιποι έκαναν απλές ασκήσεις με τις ίδιες αεροβικές απαιτήσεις. Σε τεστ συγκέντρωσης, και οι δύο ομάδες τα κατάφεραν καλύτερα από πριν, με την πρώτη ομάδα να τα πηγαίνει σαφώς καλύτερα.

Η ποδηλασία έχει φανεί ότι αλλάζει τη δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο Δρ. Jay Alberts, νευρολόγος στο Ινστιτούτο Κλινικών Ερευνών του Οχάιο, ποδηλάτισε κατά μήκος της πολιτείας μαζί με ένα φίλο, ασθενή της νόσου του Πάρκινσον. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο ασθενής επέδειξε σημαντική βελτίωση. Βασιζόμενος στη συγκεκριμένη παρατήρηση, ο Dr. Alberts διεξήγαγε έρευνα σε 26 ασθενείς του Πάρκινσον, υποβάλλοντάς τους σε πρόγραμμα οχτώ εβδομάδων με στατικό ποδήλατο. Οι μισοί από αυτούς υποβλήθηκαν σε έντονη άσκηση ενώ οι άλλοι μισοί σε χαλαρή ποδηλασία. Η κατάσταση όλων των ασθενών βελτιώθηκε, με το γκρουπ της έντονης ποδηλατικής άσκησης να εμφανίζει σημαντική αύξηση της συνδεσιμότητας μεταξύ των περιοχών της φαιάς ουσίας, η οποία είναι υπεύθυνη για τις κινητικές ικανότητες.

Σε βίντεο που έχει αναρτηθεί στο YouTube από το περιοδικό New England Journal of Medicine, φαίνεται χαρακτηριστικά πως το ποδήλατο επιδρά στις κινητικές δεξιότητες ενός ασθενή με Πάρκινσον, που δεν μπορεί μόνος του ούτε να ισορροπήσει!!!

Η επιστήμη του ποδηλάτου βρίσκεται προφανώς σε βρεφικό στάδιο και δεν είναι εύκολο να ληφθούν ασφαλή ιατρικά συμπεράσματα. Η μη συνειδητή συγκέντρωση που απαιτεί το ποδήλατο φαίνεται να είναι το κύριο θεραπευτικό εργαλείο της ποδηλασίας.

Η φαινομενικά ασήμαντη διαδικασία του να κάνει κάποιος διαρκώς πετάλι όχι μόνο μας κάνει ευτυχισμένους (ο συγγραφέας James Starr αναφέρει πως η μελαγχολία είναι ασύμβατη με την ποδηλασία) αλλά αφήνει χώρο για πρόσθετες σκέψεις, από τις πιο τετριμμένες μέχρι τις πλέον εξεζητημένες. Δεν είναι τυχαίο ότι λέγεται πως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αναφέρει για την περίφημη θεωρία της σχετικότητας: "Σκέφτηκα γι'αυτή ενώ έκανα ποδήλατο!!!!"

Πηγή: elsito.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου